понедельник, 19 февраля 2018 г.

"Dovlatov": L'écrivain culte a reçu un film biographique digne «Довлатов»: Культовый писатель получил достойный биографический фильм

Original news

"Odwilż się skończyła, zaczęły mrozy. Jeśli nie publikować, nie istnieje, nie masz „- wesoły głos lektora mówi nam niepublikowane prace pisarz Siergiej Dowłatow (Mediolan Maric i głos Alexander Hoshabaeva). Na dziedzińcu 1971 r., Listopad. Zimny ​​Leningrad przygotowuje się do świętowania rocznicy Rewolucji Październikowej. Rumble ciężarówek w zadymionym Communal powietrza marzy Dovlatov: wnikają Breżniewa, kochający „Pina Colada” wątpliwości co do powieści, wspomnienia z pracy w straży obozowej. Rzeczywistość przypomina także sen. Jest to zazwyczaj w niemieckim Jr., ludzie mówią, jakby mierzona bez intonacji i Leningrad przypomina śnieżny San Francisco, zima Wenecję. Złożone kino jest wyraźnie kochane nie tylko tutaj, ale także na świecie. Tak więc wniosek o polityce w sztuce jest bardzo istotny. Na razie jest to dość oczekiwany film do obejrzenia na wiosnę na równi z "Avengerami" i prawdopodobnie dla różnych kategorii widzów.
"The thaw has ended, the frosts have begun. If you are not published, you do not exist, you are not ", - an unpublished writer Sergey Dovlatov (Milan Marich and the voice of Alexander Khoshabaev) tells us in a cheerful voice-over voice. In the courtyard of 1971, November. A chilly Leningrad is preparing to celebrate the anniversary of the October Revolution. Rumble trucks, smoky air communal dreams Dovlatov: they penetrate Brezhnev, loving "Pina Kolada", doubts about the novel, memories of working in the camp guard. Reality also resembles a dream. In it, as is usual with Herman the younger, people speak measuredly and as if without intonations, and Leningrad reminds one of snow-covered San Francisco, then winter Venice. Complex cinema is clearly loved not only here, but also in the world. So the conclusion about politics in art is very relevant. For now, this is quite an expected film for viewing in the spring on an equal footing with the "Avengers" and possibly for different categories of viewers.
"Le dégel est terminé, les gelées ont commencé. Si vous n'êtes pas publié, vous n'existez pas, vous n'y êtes pas », nous raconte Sergei Dovlatov (Milan Marich et la voix d'Alexandre Khoshabaev), auteur inédit, dans une voix enjouée et joyeuse. Dans la cour de 1971, novembre. Leningrad se prépare à célébrer l'anniversaire de la révolution d'Octobre. Rumble camions, l'air enfumé des rêves communaux Dovlatov: ils pénètrent Brejnev, aimer "Pina Kolada", des doutes sur le roman, des souvenirs de travail dans la garde du camp. La réalité ressemble aussi à un rêve. En lui, comme d'habitude chez Herman le plus jeune, les gens parlent de manière mesurée et comme sans intonations, et Leningrad rappelle celui de San Francisco enneigé, puis l'hiver de Venise. Le cinéma complexe est clairement aimé non seulement ici, mais aussi dans le monde. La conclusion sur la politique dans l'art est donc très pertinente. Pour l'instant, il s'agit d'un film assez attendu pour être vu au printemps sur un pied d'égalité avec les "Avengers" et éventuellement pour différentes catégories de spectateurs.
"Das Tauwetter ist zu Ende, die Fröste haben begonnen. Wenn Sie nicht veröffentlicht werden, existieren Sie nicht, Sie sind nicht ", - ein unveröffentlichter Schriftsteller Sergey Dovlatov (Milan Marich und die Stimme von Alexander Khoshabaev) erzählt uns in einer fröhlichen Voice-over-Stimme. Im Hof ​​von 1971, November. Ein kühles Leningrad bereitet sich darauf vor, den Jahrestag der Oktoberrevolution zu feiern. Rumble Trucks, rauchige Luft kommunale Träume Dovlatov: sie durchdringen Breschnew, lieben "Pina Kolada", Zweifel an dem Roman, Erinnerungen an die Arbeit in der Lagerwache. Die Realität ähnelt auch einem Traum. Wie es bei Herman dem Jüngeren üblich ist, sprechen die Leute gemessen und ohne Intonationen, und Leningrad erinnert an das verschneite San Francisco, dann an das winterliche Venedig. Das komplexe Kino wird nicht nur hier, sondern auch in der Welt geliebt. Die Schlussfolgerung über Politik in der Kunst ist daher sehr relevant. Vorerst ist dies ein durchaus zu erwartender Film, der im Frühjahr auf Augenhöhe mit den "Avengers" und möglicherweise für verschiedene Kategorien von Zuschauern zu sehen ist.
«Оттепель кончилась, заморозки начались. Если тебя не публикуют, тебя не существует, тебя нет», — бодрым закадровым голосом сообщает нам непубликуемый писатель Сергей Довлатов (Милан Марич и голос Александра Хошабаева). На дворе 1971 год, ноябрь. Промозглый Ленинград готовится к празднованию годовщины Октябрьской революции. Громыхают грузовики, в дымчатом воздухе коммуналки видит сны Довлатов: в них проникают Брежнев, любящий «Пина колада», сомнения по поводу романа, воспоминания о работе в лагерной охране. Реальность тоже напоминает сон. В ней, как обычно у Германа-младшего, люди говорят размеренно и как будто без интонаций, а Ленинград напоминает то заснеженный Сан-Франциско, то зимнюю Венецию.
Сложное кино явно любят не только у нас, но и в мире. Так что вывод о политике в искусстве весьма всегда актуален. Пока же это вполне ожидаемый фильм для просмотра весной на равне с "Мстителями" и возможно для разных категорий зрителей.

Комментариев нет:

Отправить комментарий